بیایید آدم شویم 

در این سراچه ناهموار 

در این شلوغی خلوت 

در این لحظه بی بازگشت

عقربه های ساعت شنی هم گریه می کند

خسته است ازدفن آرزوهای طولانی 

از رویاهای بی فایده ایام جوانی 

بیایید آدم شویم